မုန္းတိုင္းကို ၾကိဳေထာက္ျခင္း
မိတ္ေဆြတို ့
မုန္တိုင္း လာခါနီးမ်ိဳးနဲ ့
ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးနဲ ့ျငိမ္သက္ေနၾက
ရဲ ေဘာ္ေတြ ေသနပ္ခ်ိန္သီးခြက္ကို ၾကည္ေနတံုး
ျငိမ္သက္သလို မ်ိဳးနဲ ့ျငိမ္သက္ေနၾက။
ေကာင္းကင္က နီသထက္နီလာျပီ။
မုန္တိုင္းလာလိမ့္မယ္။
မီးေတာင္တခုလို
ေဒါသမ်ိဳးနဲ ့ သူေပါက္ကြဲပါလိမ့္မယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ
မုန္တိုင္း ကိုၾကိဳဆိုဖို ့
လွံစြပ္ေတြကိုေသြးထားၾက
ေသနပ္ေျပာင္းေတြကို တိုက္ထားၾက
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကိုတိုက္ထားၾက ။
ပိုစတာေတြကို လံုျခံဳတဲ့ေနရာမွာဖြက္ထားၾက။
အနာဂတ္ဟာ
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းတခုသာမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ေတြ ့ဆံုျခင္း လက္ ေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။
အေမတို ့ေရ
တုန္ရီေနတဲ့လက္ေတြ နဲ ့
သေျပရြက္ေတြကို ဆက္ဆက္ေပြ ့ထားပါဦး
ခ်စ္သူတို ့ေရ
အစြမ္းကုန္ေပြ ့ဖက္ဖို ့သာျပင္ထားၾကပါေရာ့ လား
မနက္ဖန္ ဟာ
သင္တို ့အတြက္ကလြဲလို ့
ဘယ္သူအတြက္မွာ မျဖစ္နိင္ေတာ့ပါဘူး။
မိုးသီး
”၂၀၀၈ ဇန္နဝါရီရဲ့ အစီအရင္ခံစာ”
လြတ္ေၿမာက္ပါရေစလို႔ခ်ည္း ေရြးၿပီးဦးခ်ေနရတဲ့ဆုေတာင္း
ဒူးေတြေတာင္ ေညာင္းကုန္လွေပါ့
မ်က္ရည္ေတြခ်ည္း ေရြးက်ေနရတဲ့
ဒီႏူိင္ငံၾကီးတခုထဲမွာ
ဂုဏ္ၿပဳေတးေတြလည္း ဆိုရပါမ်ားလို႔
အာေခါင္ေတြေတာင္တစ္ဆို႔
ပ်ိဳ႕တက္လာတတ္တဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေဝဒနာ……
ေနာက္က်ၿခင္းေတြခ်ည္း ေရြးသီးေနရတဲ့
တိုးတက္မႈၿပဇယား သစ္ပင္ေပၚမွာ
မ်က္ႏွာငယ္ရပါမ်ားလို႔
ခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့လူ႔ဘံုခန္းဝါ
ဒါ ကမၻာ့ရြာအၿပင္ဖက္က ငါတို႔ၿမန္မာ……
ပိုလန္ကဗ်ာဆရာက ဒီလိုဖြဲ႔ဆိုခဲ့
သူ႔ရဲ့ခံစားခ်က္တေလွၾကီးကို…
”စစ္ပြဲရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ကေလးမ်ိဳးစိတ္အသစ္စက္စက္ကို
ငါတို႔ ဖန္တီးႏူိင္ၾကၿပီ
ငါတို႔ကေလးငယ္ေတြဟာ နတ္သမီးပံုၿပင္ေတြကိုမၾကိဳက္ဘူး
သတ္တမ္းၿဖတ္တမ္း ကစားဖို႔ပဲ စိတ္ဝင္စားၾကတယ္
ႏူိးႏိူးအိပ္အိပ္ သူတို႔အိပ္မက္မက္ၾကတာက
ေပါင္မုန္႔နဲ႔အရုိးစြပ္ၿပဳတ္
ေခြးေတြေၾကာင္ေတြအတိုင္းပဲ” တဲ့……
ေၾကကြဲပြင့္ေတြြခ်ည္း ေရြးပြင့္ေနရတဲ့့
ဒီေၿမၾကီးေပၚမွာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရပ္လာရတဲ့ ငါက
ဒီလိုေရးဖြဲ႔ခ်င္ရဲ့
ကေလးေတြနဲ႔ လူၾကီးေတြရဲ့ခံစားခ်က္တူညီမႈနဲ႔
တုန္႔ၿပန္မႈကြဲၿပားၿခားနားခ်က္ကို…..
သူတို႔ကမြန္းက်ပ္ၾကတယ္
အခန္းက်ဥ္းေတြထဲမွာ ေနရပါမ်ားလို႔
အလင္းေရာင္နဲ႔ အားပါးတရရႈသြင္းႏူိင္မယ့္ေလကိုမြတ္သိပ္ရင္း
ေၿမသင္းနံ႔ေမႊးေစမယ့္လတ္ဆက္မိုးေရကိုတမ္းတရင္း
ကမၻာၾကီးရဲ့ဖိတ္ၾကားလႊာေတြကိုလည္တဆန္႔ဆန္႔ေမွ်ာ္ရင္း
ေသမင္းခံတြင္းဝကေၿပးထြက္ဖို႔ၾကိဳးစားၾက
ကေလးေတြက လက္ေတြကိုေလထဲဆန္႔ထုတ္ၾက
လူၾကီးေတြက ရင္ဘတ္ဗလာကိုတံဆိပ္ကပ္ရင္း
ကေလးေတြၾကီးၿပင္းဖို႔ ႏွစ္ခ်ိဳ႕အနာနဲ႔ရံုးတက္ၾက…..
ငါတို႔ကေလးေတြက အခ်စ္ဝတၳဳေတြကိုမမက္ေမာၾကဘူး
က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲက ခပ္ရဲရဲအေရးအသားေတြကိုဘာသာၿပန္ဖို႔
သူတို႔ရဲ့ ဘဝေပးအသိေတြနဲ႔ရင္းၿပီးစိတ္ဝင္တစားဖတ္ၾကတယ္
လူၾကီးေတြက ဆိုင္းဘုတ္တပ္ေၾကာ္ၿငာေတြထက္
မတရားၿဖတ္ေတာက္တားဆီးခံရတဲ့ ေလလႈိင္းအသံေတြကို
ပိုၿပီးၿမတ္ႏူိး အားကိုးတၾကီးနားေထာင္ၾကတယ္…..
အဲဒီလိုနဲ႔
ညေနခင္းေတြမွာလည္း
သူတို႔ရဲ့လမ္းမေတြဟာအကြဲကြဲအၿပဲၿပဲ
နံနက္ခင္းေတြမွာလည္း
သူတို႔ရဲ့ေနေရာင္ၿခည္ဟာအေႏြးဓာတ္မပါ ေအးခဲ
ညနက္ေတြထဲမွာေတာ့
ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးမႊားေတြကအသက္ရွင္
ႏြယ္တပင္လိုတြယ္ရစ္ေနတဲ့ သူတို႔ရဲ့ေတာင့္တမႈလြတ္ေၿမာက္ၿခင္း
တနလၤာနံနက္ခင္းမွသည္ တနဂၤေႏြညခင္းဆီထိ
၁၉၆၂ မွသည္ ၂၀၀၈ ဇန္နဝါရီတိုင္ထိ……..။
ေဆာင္းယြန္းလ
ဇန္နဝါရီလ ၁ရက္ေန႔ ၂၀၀၈ခုႏွစ္
အေ၀းက၊ အနီးက၊ မေ၀းမနီးက
လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြအားလံုးသို႔
ႏွစ္သစ္ကူးအမွတ္တယ
• အေျပာင္းအလဲဆိုလို႔
ေဟာင္းျပီးရင္ေဟာင္း
အေဟာင္းတကာ့ အေဟာင္းဆံုးေတြထဲမွာ
အေကာင္းဆံုးေလးေတြကို ငါေကာက္ရခ့ဲတယ္။
ရာျပည့္ , တည္ၾကည္ ,ဟန္နီ
Claude, Jame ,ေ၀ယံ, ေမာ္ေမာ္,
လမင္း , Smith˜ မိေကာက္ ....˜
ဘယ္လိုဘုရားမ်ိဳးက ဖန္ဆင္းထားတာပါလိမ့္၊
• ငါက
ေကာင္မေလးရဲ့အနမ္းေတြေအာက္မွာ
ငါ့ဘ၀ထမင္းပြဲကို ခူးခပ္ျပင္ဆင္ေနတုန္း
စစ္မီးထေတာက္ေတာ့
ဗံုးက်ည္ဆံေတြၾကားမွာ
ငါ့သီခ်င္းေတြခမ်ာ
အသံတျခား စာသားတျခား
အကုန္လံုး ဆြံအသြားတယ္၊
• ကံေကာင္းလို႔ ငါမေသတယ္
ပစ္ေနခတ္ေနတ့ဲၾကားက
ကယ္ဆယ္ေရးပုခက္ေပၚမွာ
အျဖဴေရာင္တနဂၤေႏြ
၀တ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲမ်ား
ေမလရဲ႔ ၂၇
ရွစ္ဂဏန္းမ်ား
ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း
ေရဒီယို (၄)လံုး
ေရႊ၀ါေရာင္လိႈင္းလံုးၾကီးမ်ား၊
• တိုးတိုးတိတ္တိတ္သာ ရြတ္ဆိုခြင့္ရွိျပီး
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျမည္ဟီးတတ္တ့ဲ
သူမရဲ႔အမည္နာမ
မီးျပင္းတိုက္ထားေပမ့ဲ
ဂုဏ္သတၲိေတြ ေျပာင္းမသြားတ့ဲ
ငါ့ရဲ့မိုက္ေဖၚမိုက္ဖက္ေတြ
ငါ ဦးညႊတ္ပါ.
မလံုေလာက္ေသးဘူးထင္လို႔
ငါ့ ခႏၶာတခုလံုးကို ကိုင္းညႊတ္ပါ.
ထပ္လိုအုန္းမယ္ထင္လို႔
ငါ့ ေရွ့ဘ၀ ေနာက္ဘ၀မ်ားစြာကိုပါ
ကိုင္းညြတ္လိုက္ပါ.။ ။
ထြန္းျမင့္ေအာင္
၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာ ၃၁
သန္းေခါင္ယံ
”သစၥာရွိေၾကး”
ေနသားတက်မရွိလွတဲ့
ဘဝကဘဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ခဏခဏရုိက္ပုတ္ထုတ္ခဲ့။
ေဝးလြင့္သြားတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကဘဲ
ဘဝကို ေနသားမက်ေအာင္
အစီအစဥ္တက်ခ်ည္ေႏွာင္ေစခဲ့။
ဘဝနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ
ေန႔နဲ႔ညလိုစိန္ေၿပးတမ္းကစား
ဘယ္ေတာ့မွမေပါင္းဆံုႏူိင္တဲ့ မ်ဥ္းၿပိဳင္မ်ားလို။
ေနသားက်ေနတဲ့
သီးခံမႈေတြက
ဖန္တရာထပ္ေနတဲ့
မတရားလုပ္ဇာတ္ေတြေၾကာင့္
မာေတာင့္ေတာင့္အစိုင္အခဲၿဖစ္လာခဲ့။
စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေတြက
အရည္ေပ်ာ္ၿပာက်သြားတဲ့အခါ
သူတို႔ဟာ..ေသမွာလည္းမေၾကာက္ၾကေတာ့
ေခါင္းေမာ့ ရင္ေကာ့ေပးလိုက္ၾကေလရဲ့
အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ေသနတ္ေၿပာင္းဝေရွ႕မွာ။
ဘာၿဖစ္ၿဖစ္မမႈေတာ့တဲ့
စိတ္ဓာတ္ေတြကဘဲ
အသက္နဲ႔လဲၿပီး
ကမၻာ့လူထုၾကီးကို အသိေပးခဲ့ၾက
မတရားမႈေတြၿပည့္ႏွက္ေနတဲ့
ႏူိင္ငံတခုရဲ့ အေၾကာင္းကိို
စာအံသံဆြံ႕အေနတဲ့ သင္ခန္းစာအေဟာင္းေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
ေသေကာင္ေပါင္းလဲ ေဆးရုံေတြထဲက
ေငြမရွိရင္ ေဆးဝါးမရွိတဲ့လူမမာေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
ေၿပးရင္းလႊားရင္း စစ္တလင္းေတြထဲက
ေၿခပ်က္ေတြနဲ႔ မ်က္စိလပ္သြားသူေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ အက်ဥ္းခ်ခံထားရတဲ့
အမွန္တရားေတြရဲ့ အာမခံခ်က္ဆိတ္သုဥ္းၿခင္းအေၾကာင္းကို
အေလာင္းေၿမခ်ခြင့္ေတာင္နည္းပါးလွတဲ့
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
မၾကာခဏေၿပာင္းေရႊ႕ၿခင္းခံေနၾကရတဲ့
ၿမိဳ႕ၿပအိမ္ယာစီမံကိန္းေတြထဲက တဲပုတ္ငယ္ေလးေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈရဲ့ အဓိကအေၿခခံအေၾကာင္းေတြကို
ေစတီပုထိုးေတြေပါမ်ားသေလာက္
ကုန္းေကာက္စရာမရွိလွေအာင္
အၾကင္နာတရားေခါင္းပါးလွတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားေတြရဲ့
သံဃာနဲ႔အမ်ိဳးၿဖဳတ္စစ္ဆင္ေရးေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
ေဖာင္းပြေနတဲ့ေငြေၾကးစံနစ္ေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
ယူနီေဖာင္းဝတ္ေတြရဲ့
လက္တည့္စမ္းမႈေတြေၾကာင့္
မိမဲ့ဖမဲ့ၿဖစ္သြားရတဲ့ကေလးငယ္ေတြရဲ့အေၾကာင္းကို
ပိုးထိုး ေလာက္ကိုက္ ၿခစားေနတဲ့
အႏွစ္မဲ့ စနစ္တခုရဲ့အေၾကာင္းေတြကို။
ေနသားတက်မရွိလွတဲ့ဘဝကဘဲ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုၿပန္လည္ေမြးဖြားဖို႔လက္တို႔ခဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကဘဲ
တရားတဲ့တိုက္ပြဲကို လက္နက္ဗလာနဲ႔ဆင္ႏႊဲခဲ့
ဒဏ္ရာနဲ႔ႏွလံုးသားေတြရဲ့
အစိမ္းလက္လက္နာက်င္မႈေတြထဲမွာ
ကမၻာတခုလံုးအံုးအံုးၾကြက္ၾကြက္ညံေစမယ့္အသံ
ေတာ္လွန္ေရးသင္ခန္းစာသစ္္တခုၿပဌာန္း
စက္တင္ဘာရဲ့ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းေပၚမွာ။
ကဲ.အစိုင္အခဲေတြကိုအရည္ေဖ်ာ္ဖို႔
အနာဂတ္ေတြကို ေရႊခ်ဖို႔
ေရွ႕သို႔ဆက္လွမ္း ေတာ္လွန္ေရးရဲ့လမ္းေတြထဲကိို…..
အသည္းမာမာနဲ႔ ေနာက္မဆုတ္ေၾကး
လူ႔အခြင့္အေရးရသည္အထိ
အာဏာရွင္ေတြၿပဳတ္က်သည္အထိတိုက္ပြဲဝင္ရင္း
အသက္ဘဝနဲ႔ရင္းခဲ့ၾကသူေတြကိုသစၥာေစာင့္သိၾက။
ေဆာင္းယြန္းလ
တိုက္ပြဲေခၚသံ(ႏွစ္)
တိုက္ပြဲေခၚသံ
ဇန္နဝါရီလ
၂၀၀၇ရဲ့စက္တင္ဘာလကိုၿပန္လည္အသက္သြင္း
၂၀၀၈ဟာငါတို႔ရဲ့မဟာနံနက္ခင္းေတြၿဖစ္ေစရမယ္ေဟ့…..။
ဒီတႏွစ္ ၂၀၀၇ဟာ သိသိသာသာကုန္ဆံုး
ဒီဇင္ဘာတဝက္ကိုေတာင္္ေၿခတဘက္ကမ္းရင္း
၂၀၀၈ ဇန္နဝါရီရဲ့ေကာင္းၿခင္းေတြကိုိုလွမ္းဆြတ္ေတာ့မယ္။
၂၀၀၇ ၾသဂုတ္ကစတဲ့ တိုက္ပြဲေခၚသံ
ၿမန္မာၿပည္အႏွံ႔ရဲ့ ၿမိဳ.ၿပနဲ႔
ေက်းလက္မက်န္
ရွိသမွ်နံရံေတြကို အရွိန္မွန္မွန္ရုိက္မွန္ေေစခဲ့ၿပီး
၂၀၀၇ရဲ့ စက္တင္ဘာကိုအဟုန္ၿပင္းစြာလႈပ္ႏႈိး
ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္ေရးေတာင္းဆိုမႈ မိုးေတြရြာခ်
ဘုန္းဘုန္းတို႔လမ္းေပၚထြက္ခဲ့ၾက
အႏူပညာရွင္ေတြဆြမ္းကြမ္းေရခ်မ္းကပ္လႈခဲ့ၾက
ၿပည္သူေတြလက္ခ်င္းခ်ိတ္
လြယ္အိတ္ေတြနဲ႔ေက်ာင္းသား
ခြပ္ေဒါင္းအလံမ်ားကိုေလမွာပ်ံဝဲေစရင္း
အၾကမ္းမဖက္ေရးသီခ်င္းေတြကို
ကမၻာ႔မီဒီယာသတင္းေတြအၿဖစ္ေဖာက္ခြင္းရစ္ခဲ့ၾကတယ္။
၂၀၀၇ဟာ ဇာတ္ဝင္ခန္းမဟုတ္သလို
ဇာတ္သိမ္းခန္းလည္းမဟုတ္ခဲ့
၂၀၀၇ဟာ ၆၂ရဲ့ဇာတ္ေပါင္းခန္း
၂၀၀၇ဟာ ၇၄ရဲ့ဇာတ္ေပါင္းခန္း
၂၀၀၇ဟာ ၈၈ရဲ့ဇာတ္ေပါင္းခန္း
၂၀၀၇ဟာ ၉၆ရဲ့ဇာတ္ေပါင္းခန္း
၂၀၀၇ဟာ ၂၀၀၄ရဲ့တအံုေႏြးေႏြးေမြးခဲ့တဲ့ဇာတ္ၾကမ္း
အဲဒီဇာတ္ၾကမ္းကို အဆံုးသတ္ဖို႔ေမွ်ာ္မွန္းတယ္
၂၀၀၈ရဲ့ခရီးစခန္း မေဝးေတာ့တဲ့လမ္းမွာ။
စက္တင္ဘာရဲ့ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ
ဘုန္းဘုန္းေတြေသြးနဲ႔ပရိတ္တရားနာ
ၿပည္သူ႔ေသြးနဲ႔ငိုေၾကြးရႈိက္ငင္
ေက်ာင္းသားေတြေသြးနဲ႔႔ၿပဌာန္းခ်က္အသစ္ေရး
အေဝးေရာက္ၿမန္မာေတြရဲ့တိုင္းခ်စ္ၿပည္ခ်စ္စိတ္
ကမၻာအၿပင္ဘက္ထိဖိတ္က်ေစခဲ့တယ္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခိုက္တန္႔ခဏ
၂၀၀၇ရဲ့ ဒီဇင္ဘာအခုလိုလမ်ိဳးမွာ
မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္း သံဃာေတာ္ေတြဟာ
မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဟာ
မ်ိဳးခ်စ္သူရဲေကာင္း တိုင္းသူၿပည္သားေတြဟာ
ၿမင္းခြာတခ်က္ေပါက္ရင္
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေစရမယ္ဆိုတဲ့
ကိုဗဟိန္းရဲ့ ရဲရဲေတာက္စကားကို လက္ကိုင္ထားၿပီး
အေမွာင္ခြင္း အလင္းေဆာင္မယ့္မီး တုတ္ကိုကိုင္
ဒီမိုကေရစီ မိုင္တိုင္ေတြဆီခ်ီတက္ဖို႔အတြက္
အၾကမ္းမဖက္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေက်ာပိုးအိတ္ေေတြကိုထမ္းပိုးရင္း
ေရွ႕ခရီးၿပင္းတြက္ ခြန္အားလက္နက္ေတြၿပင္ဆင္ေနၾကေလရဲ့။
ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲေခၚသံအၿဖစ္
ခင္ဗ်ားတို႔..က်ဳပ္တို႔
ကဗ်ာတပုဒ္
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေအာ္ဟစ္ထုတ္လိုက္ၾကစို႔…
တိုက္ပြဲေခၚသံ
ဇန္နဝါရီလ
၂၀၀၇ရဲ့စက္တင္ဘာလကိုၿပန္လည္အသက္သြင္း
၂၀၀၈ဟာငါတို႔ရဲ့မဟာနံနက္ခင္းေတြၿဖစ္ေစရမယ္ေဟ့…..။
ေဆာင္းယြန္းလ
ကိုယ္ပိုင္ျပဌန္းခ်က္
ျပႆနာနဲ႔ငါ
နယ္နမိတ္တိုင္းမွာထိစပ္ၾကေပါ့
စည္းျခားေၾကးဆိုလည္း
က်ဥ္္းေျမာင္းလာမယ့္ရပ္တည္ခ်က္ေတြနဲ႔
ရက္စြဲအပိုေတြ အတြက္
နယ္ျခားေစာင့္တပ္သား
အငွားထားရလိမ့္မယ္ ။
အရင္းစစ္အျမစ္ေျမမွာတူးဆြ
သူနဲ႔ငါ
ငါနဲ႔သူ
ရန္သူဆိုတဲ့ျပတ္သားမႈတိုင္းမွာ
စကားလံုးေတြနဲ႔စစ္ခင္းလို႔မရ
အတြင္းကလႈိက္စားလာမယ့္အၿမစ္္
မူလဇစ္ၿမစ္ခိုင္မာ ေက်ာက္စိုင္ေက်ာက္ခဲၿဖစ္ေနရင္္ေတာင္္
ေဖါက္ခြဲသြားလိမ့္မယ္ ။
သေႏၶဗီဇရဲ့ျဖစ္တည္မႈမွာ
မ်ဳိးရိုးအစဥ္အလာေသြးကပါသတဲ့
အဆိပ္ေတြပြင့္သီးရင့္မွည့္္ေစမယ့့္
သေႏၶေသြးသား
မရင့္ခင္ကတည္းက
မဆီးတား အၿပီးဖ်က္ခ်မထားခဲ့တဲ့အမွား
လူသတ္လို႔ငရဲမလားဆိုတဲ့ေဆာင္ပုဒ္စကား
ခိုင္ျမဲေနမဲ့မိစၦာေတြၾကား
ငါးပါးသီလလည္းျမဲသင့္မွျမဲၾကရင္
အေကာင္းသားဆိုတဲ့
မွားေနတဲ့အသိတရားမွာ
ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္စကားေတြနဲ႔
တခါတခါမ်က္လံုးစံုမွိိတ္ျပီး
ဦးေႏွာက္ကိုစီးေျမာခြင့္ေပးရဲရမယ္ ။
ျဖားေယာင္းခံရတယ္ဆိုတဲ့မွတ္တမ္းေတြက
ယံုၾကည္လြယ္သူေတြကေရးခဲ့ၾကတာ
ဖန္တရာေထေနတဲ့ဇတ္ညႊန္းျပဇတ္ကို
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လမ္းေဟာင္းထဲက
စြဲလမ္းတတ္မက္တတ္တဲ့
အသိမဲ့ စည္းမျခား
ပုရိတ္သတ္မ်ားရွိေနဆဲမို႔
စဥ္းစားခြင့္ေပးမထားတဲ့ဇတ္သိမ္းမွာ
ငိုခိုင္းတိုင္းငိုၾကရအခါခါဘဲမဟုတ္လား ။
ယံုၾကည္မႈတိုင္းမွာ
က်ည္ကာအကႌ်၀တ္ေပးထားလို႔
ခံနိုင္ရည္စြမ္းလံုေလာက္ေၾကးဆို
လူသတ္စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြ ရဲ့
မေထမဲ့ျမင္ႏွတ္ခမ္းစ ေၾကာင့္
ငါတို႔ရင္ထဲမွာ တိုက္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့
ေသြးဆာမုန္တိုင္းေတြဟာ
ဘာေၾကာင့္လည္း ။
ငါတို႔ ………
ကၽြမ္းဝင္ေနက်လူေတြက
ေတြ ေ၀အမွားေတြနဲ႔
ေလေျပစကားထဲေျမာၾကေပါ့
ေၾကာခ်မ္းေနတဲ့ ငါ့မသိစိတ္က
အိိပ္ေမြ႔ခ်ခံထားရတဲ့
သံပၿခဳပ္စားပြဲ၀ိုင္း ေမြ႔ယာထက္မွာ…
ဟင္းလင္းျပင္ထဲ လြင့္လြင့္ထြက္ခဲ့တဲ့
ႏွစ္လြန္ရက္ေတြက
ငါ့အသက္မကေတာ့
အကာအကြယ္မဲ့ဘ၀ေတြနဲ႔
စိတ္ပ်က္စြာညဥ္္းတြား
ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတာလည္း
စည္း၀ါးက်ဖို႔လိုေနဆဲေပါ့ ။
ရိုးသားမႈလို႔ဂုဏ္ယူစရာ
မင္း ဘ၀လမ္္းက်ဥ္္းက်ဥ္္းေလးထဲမွာ
အမ်ားနဲ႔တသားတည္းမက်
အားမလိုအားမရ
ေ၀ဖန္မႈေတြနဲ႔အသားက်
တားမရလို႔ ဖြင့္ဖြင့္ေပးေနရတဲ့
ျမိဳ ့ရိုးတခါး၀မွာ
မင္း အေမကို ၾကံစည္သူေတြက
မင္း ကို ရယျ္ပေနၾကျပီေလ
အဓိပၸါယ္ဆိုလိုရင္းက မင္းဟာငတံုးငအတဲ့ ။
အသက္ေတြေလာင္းေၾကးေပးခဲ့ဘူးတဲ့
ကစားကြင္းတခုမွာ
မင္းနဲ႔ငါကတဖက္
သူတို႔က တဖက္ ေပါ့
သူတို႔ နဲ႔ င့ါ အၾကား
ျပတ္ျပတ္သားသား
ရန္ကာစည္း ျခားခဲ့ ။
မိတ္ေဆြ ရန္သူ
လားရာဖက္မတူတဲ့က်ည္ဆံမ်ား
ေျခစံုရပ္ထား အလယ္ၾကားက
မင္း ……
မထြင္းရက္လို႔ မျဖစ္တဲ့ သစၥာက်ည္တစအေပၚ
ငါတို႔ အသက္ဘ၀ ေတြအပ္ၾကရမယ့္
အခုအခ်ိန္
င့ါရဲ့ေမးခြန္းစကား မွာ အေျဖရွာရွိျပီ
မင္း …….
ရန္သူလား
မိတ္ေဆြလား ။ ။
အဂၢ
ခရီးမ်ားအဆံုးထိ
ဒီလမ္းကိုငါတို႔ကမွေရြးၿပီးေဖာက္ခဲ့တာမဟုတ္သလို
ငါတို႔ခ်ည္းေရြးေလ်ာက္ခဲ့ၾကတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး
ဒီလမ္းကၾကမ္းတယ္......
ဒီလမ္းမွာပန္းမပြင့္ဘူး....
ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ေတြအတြက္အခ်ိန္မရွိခဲ့ဘူး....
ႏွစ္ဦးသေဘာတူေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတဲ့ဒီလမ္းမွာ
ဘာမ်ားကြဲလြဲစရာရွိခဲ့ၾကလို႔လဲ
ခရီးအစပထမကိုၿပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္
ဗိုက္ေမွာက္ေရေသာက္အမိုးတခုတည္းရဲ.ေအာက္မွာ
မင္း..နဲ႔..ငါ
အဓိကေတြအတြက္ သာမညေတြကိုေမ့ပစ္ႏိူင္ခဲ့ၾကတယ္......
ခရီးၾကမ္းၾကီးတခုတည္းမွာ မင္း..ရယ္..ငါ
ေတာင္ေတြကိုအတူတက္ရင္း ထမင္းအခါခါငတ္ခဲ့
ေတာေတြကိုအထပ္ထပ္ၿဖတ္ရင္းေသြးေသာက္ေရာင္းရင္းၿဖစ္ခဲ့
ေခ်ာင္းအထပ္ထပ္ေက်ာ္ရင္းေတြ႔ရာအပင္ေၿခရင္းေၿခအတူဆင္းခဲ့ၾက
အကာလညယံေတြမွာခြပ္ေဒါင္းေတးေတြကိုဆိုၿငီးခဲ့ၾက
ၿပီးေတာ့..အေမ့အေၾကာင္းေတြကိုလုယက္ၿပီးေၿပာၾက
မာတာမိခင္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမိခင္အေၾကာင္းေတြကိုေပါ့......
ငါတို႔ရဲ.ခရီးလမ္းတေလ်ာက္မွာအားေပးခဲ့ၾကတဲ့
ရြာစဥ္တန္းတေလ်ာက္ကတတိယအေမေတြရဲ.အသံ
ေမြးစားမိဘေတြရဲ.အားေပးစကား
ထိုင္းၿမန္မာနယ္စပ္နားကစစ္ေဘးသင့္ေနၾကတဲ့ၿပည္သူ႔အသံ
မင္းမွတ္မိဟန္တူပါရဲ.
ငါလည္းေမ့ေလမယ္မထင္နဲ႔.......
တကယ္ေတာ့၁၉ႏွစ္ဆိုတဲ့သက္တမ္းမွာ
ငါတို႔လမ္းေတြမညီညာခဲ့ဘူး
မေၿဖာင့္ၿဖဴးခဲ့ၾကဘူး..
တခ်ိဳ.ေၿငွာင့္ဆူးခဲ့ၾကသလို
တခ်ိဳ.အခ်ိဳသပ္ခံရင္းရန္သူ႔ပစ္ကြင္းထဲကိုအမိအရဝင္ခဲ့ၾက
တခ်ိဳ.ေသေကာင္ေပါင္းလဲဒဏ္ရာေတြကိုရင္မွာပိုက္ရင္းစစ္တလင္းထဲမွာ
ငါကိုယ္တိုင္ကေတာ့တတိယႏုိင္ငံတႏိူင္ငံမွာ
ေဝဒနာတနင့္တပိုးတပိုးကိုထမ္းပိုးရင္းအမ်က္ေဒါသေတြကိုအေတာမသတ္ႏူိင္ေသးတဲ့
အနားမညီတဲ့ခ်ိန္ခြင္လွ်ာတခုေပၚမွာ..
အၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာအလဲထိုးခံခဲ့ရ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေနသားက်ေနခဲ့ရ
လၿပည့္မွန္းလကြယ္မွန္းမသိတဲ့ညေတြကိုၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရ
ဘယ္လိုမွေနသားက်မလာခဲ့တဲ့လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္တခုထဲမွာ.....
ဒီလိုနဲ႔..စိတ္ဓာတ္ၿမွင့္တင္ေရးပန္းခ်ီကားတခ်ပ္
၂၀၀၇ရဲ.စက္တင္ဘာမွာ..
မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြရဲ့ေသြးစက္ေတြနဲ႔စုတ္ခ်က္တင္
ငါတို႔အထြတ္အၿမတ္ထားတဲ့သံဃာေတြရဲ.အၾကမ္းမဖက္ေရးစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ေရးဖြဲ႔ရင္း
ေနာက္ထပ္ခရီးၿပင္းတခုကိုခ်ီတက္ဖို႔ရာအတြက္
မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ငါတို႔ရဲ့ခရီးၾကမ္းၾကီးကိုဆက္လက္ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ရာအတြက္
ႏူိင္ငံတကာရဲ့ဖန္သားၿပင္မ်က္ႏွာစာေတြေပၚမွာ
အသက္ဝင္လာခဲ့ၾကေလတယ္....
သူတို႔တေတြကဒီလမ္းကိုပန္းၾကဲၿ႔ပီးေဖာက္ခဲ့ၾကတာမဟုတ္ဘူး
ဟိုးအေဝးကမီးမထြန္းႏူိင္ေသးတဲ့မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ့အေမ့အိမ္ေတြအတြက္
မနက္စာဘယ္မွာရွာရမွန္းမသိႏူိင္တဲ့မင္းတို႔ငါတို႔ရဲ့ညီီညီမေတြအတြက္
လမ္းမေပၚကိုထြက္ၿပီးအေသခံရင္း
လူ႔အခြင့္အေရးလမ္းစတခုကိုအသက္နဲ႔အရင္းၿပဳၿပီး
မီးထြန္းၿပသခဲ့ၾကတာၿဖစ္တယ္......
ဒီလမ္းဟာၾကမ္းမယ္
ဒီလမ္းမွာပန္းမပြင့္ဘူး
ဒါေပမယ့္ကူးၿဖတ္ရဲဖို႔လိုတယ္
ခံႏူိင္ရည္ရွိဖို႔လိုသလိုေပးဆပ္ရဲဖို႔လည္းလိုတယ္
ၿပီးေတာ့အၿမင့္ကိုတက္သြားၿပီးတဲ့အခါတိုင္း
မိမိေၿခလွမ္းေတြကိုၿပန္ငံု႔ၾကည့္တတ္ဖို႔လိုအပ္သလို
ေအာက္ဆံုးထစ္ကလူကလည္းအခ်ိန္မေရြး
ပခံုးထမ္းတင္ေပးဖို႔ဝန္မေလးသင့္ဘူး......။
ေဆာင္းယြန္းလ
ေဟာဒီ ကမၻာေပၚမွာ
နာနာက်င္က်င္ဘ၀ ရွိသူတိုင္း
သမိုင္းကို ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ၾကတယ္၊
လူဟာ
ေခၽြးတစက္ ရင္းႏွီးရင္
အပြင့္အသီး ညီညီမွ်မွ်ျပန္ရေနဖို႔၊
လူတဦးတေယာက္ရဲ႕ အသက္ရွဴသံ
သူ႔ၾကမၼာနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြအေပၚ
ဘယ္သူမွ မက်ဴးေက်ာ္ႏိုင္ဖို႔၊
အသိ အသက္ ရွိတာျခင္း တူရင္
ဘယ္လူမ်ိဳးကမွ
အခြင့္အေရး ပိုမယူၾကဖို႔၊
စစ္ဖိနပ္ထဲ ထုိးသြင္းထားတဲ့
အေဟာင္းအျမင္း မွန္သမွ်ကို
ေခါင္းရင္းကေန ကန္ခ်ပစ္ၾကရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ဟာ
သမိုင္းရဲ႕ ထုတ္ကုန္ပါပဲ
လူထုကို ယံုတယ္၊
ဒီမိုကေရစီကို ခ်စ္တယ္၊
အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးကို ျမတ္ႏိုးတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္
အႏွစ္ (၅၀)ႀကီးထဲက
ေၾကကြဲ ေသြး ဘ၀ အသက္ေတြ
ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲက
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို ဦးၫြတ္
အမ်ိဳးသားထု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္
စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္
ညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရးကို စိုက္ပ်ိဳးပစ္ခဲ့ၾကတယ္။
စစ္အာဏာရွင္တို႔
ခင္ဗ်ားတို႔ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ထဲက
အဆီတရႊဲရႊဲ စာရင္းဇယားေတြဟာ
တိုင္းျပည္ သယံဇာတမ်ားပဲ ျဖစ္တယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႔ ႏွဳတ္ခမ္းက အၿပဳံးစဟာ
လူထု သက္ျပင္းခ်သံေတြ ျဖစ္တယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႔ မ်က္လံုးထဲက အလင္းစဟာ
ကေလးေတြ ေခၽြေခၽြခ်ခဲ့ရတဲ့
ေသြးစ ေသြးနမ်ားပဲ ျဖစ္တယ္၊
မီးေလာင္ငုတ္တိုနဲ႔ ျပာပံုထဲက
က်ည္ဆံခြံေတြကို ေမးၾကည့္ၾကစမ္းပါ၊
လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာ
စစ္ဖိနပ္နဲ႔ နင္း နင္း ေပးဖို႔လားလို႔၊
စစ္အာဏာရွင္တို႔
လူခ်င္း အတူတူ
ခင္ဗ်ားတို႔ အသက္ပိုမရွဴၾကနဲ႔၊
အဲဒီ ပိုရွဴလိုက္တဲ့ေလထဲမွာ
တံတားအနီ
ကတၱရာအနီ
လြယ္အိတ္အနီေတြနဲ႔
တႏိုင္ငံလံုး
ေသြးနဲ႔မ်က္ရည္ က်ဆံုးခဲ့ရေသာ
ရွစ္ေလးလံုး ေန႔ရက္မ်ား ပါတယ္၊
ေက်ာက္သင္ပံုးအကြဲနဲ႔
‘၀’လံုး ရြဲ႕ေစာင္းေစာင္းေတြ ပါတယ္၊
ႏို႔ရည္မဲ့
ကြဲအက္ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ ပါတယ္၊
ေျမျမဳပ္မိုင္း အရိုင္းအစိုင္းေၾကာင့္
ေျခတပိုင္းျပတ္သြားတဲ့ ကေလးမေလး ပါတယ္၊
ေခြးလို ထေဟာင္တဲ့ ေသနတ္ေၾကာင့္
မ်က္ေစ့ တဖက္လပ္နဲ႔ ေကာင္ေလး ပါတယ္၊
ယမ္းနံ႔နဲ႔ သဲ့သဲ့ ႐ွဳိက္သံၾကား
ပန္းဦး ေႂကြသြားတဲ့ ေကာင္မေလး ပါတယ္၊
ေျမႀကီးနဲ႔ ေတာေတာင္ကို ခ်စ္တဲ့
မွ်စ္စို႔ေတြ ခ်ိဳးဖဲ့ ခံရသလိုမ်ိဳး
က်ိဳးပ်က္သြားတဲ့ မိသားစုေတြ ပါတယ္၊
ေငြစကၠဴထဲ
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ျပန္ရွာရင္း
အဖ်ားအနာ ထူေျပာေနတဲ့ လူထုေတြ ပါတယ္၊
အဲဒီ
ခင္ဗ်ားတို႔ ပိုရွဴလိုက္တဲ့ေလထဲမွာ
စစ္အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက
ေသကြဲ ရွင္ကြဲ ရဟန္းရွင္လူ
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ပါတယ္၊
ေနာက္ဆုံး
ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပုိ႐ွဴလုိက္တဲ့ ေလထဲမွာ
သာသနာ့အလံေတာ္ ေသြးစြန္းလုိ႔
စက္တင္ဘာ တလလုံး ပြန္းပဲ့ေပးလုိက္ရတယ္၊
ေဟာဒီေခတ္ဟာ
လူထုကို အခ်စ္နဲ႔ တိုင္းတာတဲ့ေခတ္၊
အေသြး အသား အသက္ အသိ ရွိတဲ့ လူက
အသိ အသက္ အသား အေသြး ရွိတဲ့ လူေတြအေပၚ
အေျမာ္အျမင္နဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ေခတ္၊
မ်ိဳးဆက္သစ္နဲ႔ ေျမကမၻာ က်န္းမာေရးအတြက္
လူ႔အျမင္ လူ႔အေတြး
လူ႔ရပ္တည္ေရးနဲ႔ ၾကမၼာဟာ
လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ ေခတ္၊
တူညီမွ်တတဲ့
ဘ၀ ဘ၀ခ်င္း အသက္ရွဴသံေတြၾကား
အမ်ိဳးသား ေသြးစည္ညီၫြတ္မွဳတို႔
ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ဖူးပြင့္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္ေလ၊
ဟိုး ေတာင္တန္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္း ေမႊးရီ
ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကလည္း
က်ေနာ္တို႔ဘ၀ပဲ မဟုတ္လား၊
ဘုရားေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံေတြ
ေတာင္ဇလပ္ေျမမွာ လွဳပ္ခတ္
က်ေနာ္တို႔အားလံုး ခ်စ္ျမတ္ေနၾကတယ္၊
သလိုပဲ
သဇင္ခက္ေတြရဲ႔ ဓေလ့ရုိးရာ
က်ေနာ္တို႔ အသက္ရွဴသံထဲမွာ ပါတယ္၊
မေနာေျမက
ႏိုးထလာတဲ့ ဧရာ၀တီဟာ
ဘ၀မ်ားစြာရဲ႕ ပင္မေရစီး
အပြင့္အသီးေတြ ျဖစ္ထြန္းေစခဲ့တယ္ေလ၊
ရာဇ၀င္ေရးရုပ္ပံု
သု၀ဏၰဘူမိ ရင္ခုန္သံ စည္းခ်က္တို႔
ေဟာဒီ အေသြးအသားထဲ ခရီးဆက္ေနၾက
ဖားစည္သံေတြကလည္း
ဇြဲကပင္ေျမမွာ ႏိုးထ
ေဟာဟိုက ကႏၷိရီ ကိႏၷရာ ေမာင္ႏွံဟာ
က်ေနာ္တို႔ကို ရင္ခုန္ျမန္ေစခဲ့ေပါ့၊
(တိုင္းရင္းသား ညီအကိုတို႔)
အခ်စ္နဲ႔ တိုး၀င္တဲ့စိတ္ဟာ
အလွဆံုး အရိပ္ေတြ ႀကဲျဖန္႔ထားတဲ့အတိုင္း
သမိုင္းသစ္ကို ျဖစ္ထြန္းေစခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား၊
က်ေနာ္တို႔ အတူ သြားၾကမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ အတူ စားၾကမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ အတူေန
တႏိုင္ငံလံုးက ေလကို မွ်ေ၀ရွဴၾကမယ္၊
ေဟာဒီ
အမ်ိဳးသားေရး နယ္နိမိတ္ေပၚမွာ
အာဏာရွင္ မွန္သမွ်
ဘယ္ေတာ့မွ ေျခခ်ခြင့္ မရေရးအတြက္
က်ေနာ္တို႔ လက္ေတြ
ၿမဲၿမဲ ခ်ိတ္ထားၾကရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ ရင္ခုန္သံေတြ
မွန္မွန္ကန္ကန္ ကူးစက္ေနရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ အင္အားေတြ
မ်ားမ်ားစားစား ညီၫြတ္ထားရမယ္၊
က်ေနာ္တို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ
ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ပ်ံသန္းေနရမယ္၊
ျပည္တြင္းစစ္
အႏွစ္ (၅၀) ႀကီးထဲက
ေၾကကြဲ ေသြး အသက္ ဘ၀ေတြ
ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးထဲက
သူရဲေကာင္းတို႔ရဲ႕ ၀ိဥာဥ္ေတြကို ဦးၫြတ္
အမ်ိဳးသားထု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္
စစ္အာဏာရွင္ေတြ ႏွိပ္စက္လို႔
ညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရးကို စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကၿပီပဲ။
ဘ၀ ရွိရင္
အသိအျမင္ ေမြးထုတ္
ၾကမၼာဆိုးကို ပုတ္ခ်ပစ္ႏိုင္တာ
လူသားပဲ ရွိတယ္။
လူတေယာက္ဟာ
ဘ၀နဲ႔ အသက္ ရွင္သန္ဖို႔
လြတ္လပ္ မွန္ကန္တဲ့ အသိအျမင္ ရွိတယ္။
ကိုယ့္ အေတြးအျမင္ အေတာင္အလက္ဟာ
ကိုယ့္ အသက္ရွဴသံ
ဘယ္သူ႔ထံမွ အစီရင္ခံစရာ မလိုဘူး၊
ဥပေဒရဲ႕ အထက္မွာ
ဘယ္သူမွ မရွိေစရသလို
လူ႔အေတြးအျမင္ေပၚမွာ
ဘယ္လို အမိုးအကာမွ မလိုပါဘူး။
လူဟာ
အဲဒီ အေတြးအျမင္နဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ မိသားစု ကိုယ့္ ႏိုင္ငံ
ကိုယ့္ ကမၻာေျမ ဒုကၡ သုကၡေတြကို
လွလွပပ ခုတ္ထြင္ ရွင္းလင္းႏိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။
သစ္ေစ့ဟာ
ေျမႀကီးထဲ ငိုေႂကြးေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊
အကိုင္းအခတ္ေတြနဲ႔ ရြက္လႊင့္ဖို႔
ေကာင္းကင္ကို ဆြဲဖြင့္ေနၾကတာ။
သစ္တပင္ရဲ႕
အျမစ္နဲ႔ အကိုင္းအခတ္ေတြဟာ
(အဲဒီသစ္ပင္အတြက္ေတာ့)
သမိုင္းဆိုင္ရာ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြပဲျဖစ္တယ္၊
အျမစ္ေတြက နက္နက္တူး
အကိုင္းအခက္ေတြက ျမင့္ျမင့္ပ်ံ
ဒါ သူ႔ ေတာ္လွန္ေရး မဟုတ္ဘူးလား၊
သမိုင္းတေခတ္ဟာ
အပြင့္အဖူးေတြနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းလာဖို႔
ႏိုင္ငံတိုင္း
ေနာက္ခံကားခ်ပ္ေတြနဲ႔
အနာဂတ္ကို တြန္းဖြင့္ခဲ့ၾကရေပါ့၊
ေဟ့
စစ္အာဏာရွင္ေတြ အဆက္ဆက္
ညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ ႏွလံုးသားေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရးကို စိုက္ပ်ိဳးထားၾက၊
က်ေနာ္တို႔ အသိအျမင္ေတြကို
အေသြးအသားေတြထဲ နက္နက္တူးဆြ
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျမင့္ျမင့္ ပ်ံၾက၊
ဘ၀ အေမွာင္မွာ
လ ေရာင္ မသာတာကို ျမင္ေတြး
ေတာ္လွန္ေရး အသိနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၾကည့္ရမယ္၊
ေျမႀကီးမွန္ရင္
အသီးအႏွံေကာင္း ထြက္တာပဲေလ၊
ေတာ္လွန္ေရးဟာ
က်ေနာ္တို႔ ေျမႀကီး အစစ္
ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီ အေရာက္သြားဖို႔
သစၥာတရားနဲ ျမင္းတေကာင္ျဖစ္တယ္၊
ဟိုးက ေကာင္းကင္ေပၚမွာ
ေႏြဦးဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ေစာင့္ေနပါ့၊
လာခဲ့ၾကေတာ့
လာခဲ့ၾကေတာ့ ေဟ့ တဲ့
အာရုဏ္ဦးမွာ
ႏွင္းဆီ တေထာင္ ခူးဆြတ္
ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို ဦးၫြတ္ဖို႔အတြက္
ေႏြဦးေခၚသံဟာ
ထိုး ထြက္ လာခဲ့ၿပီ။ ။
ေနေဇာ္ႏုိင္
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္
အသံမရွိတဲ့ စကားမ်ား
ျဖစ္သင့္တာထက္ ပိုမ်ားေနရဲ႕။
နုံးတင္ေျမနု အနာဂါတ္တစ္ခုအတြက္
ယတိျပတ္ ဆံုးျဖတ္လိုုက္ရမွာလည္း မလိုခ်င္ဘူး။
ရိတ္သိမ္းျပီးသမွ်ကို
လက္လႊတ္ စြန္႔ပစ္သူအျဖစ္နဲ႔။
အေမးမရွိတဲ့ အေျဖမ်ားဟာ
၀ဋ္နာ ကံနာစီးလို႔ သံသရာဆံုးထိသြားရရင္ျဖင့္။
ဒါဏ္ရာေတြ ေက်စရာကို
ဘယ္ဘူတာမွာ ေဆးေၾကာၾကမလဲ
ရင္ထဲမွာေတာ့ ထာ၀ရ ။ ။
ေက်ာ္စြာေအာင္
